Suportivna psihoterapija obuhvata više metoda i tehnika, koje su se izgrađivale i primenjivale pre nastanka psihoanalize, paralelno sa njom, i kasnije, a u čijoj osnovi se nalaze, pored ostalih, elementi podrške, koja je suštinski činilac u svim ovim psihoterapijama.

Pored podrške, u suportivnoj psihoterapiji, koriste se i različiti oblici sugestije, abreakcije, kao i druge psihološke intervencije, kojima je cilj uočavanje povezanosti simptoma i tegoba pacijenta, sa njegovim aktuelnim problemima u porodici ili društvu, rad na njima, razjašnjenja, smanjivanje ili gubitak tegoba, da se omogući bolje psihološko i socijalno funkcionisanje ličnosti.

NEANALITIČKA SUPORTIVNA PSIHOTERAPIJA zasniva se na dobrom i pozitivnom odnosu između terapeuta i pacijenta, kao i na kvalitetnom radnom savezu, orijentaciji ka uvidu, ali bez korišćenja i analize trasfernih odnosa i interpretacija. Može biti moćna u praksi.

ANALITIČKA SUPORTIVNA PSIHOTERAPIJA je poseban, analitički orijentisan oblik, u kojoj se kao najbitniji terapijski činioci ističu, emocionalna bliskost, a naročito doživljaj da je pacijent prihvaćen i shvaćen, što im otvrava mogućnosti da prolaze kroz novo pozitivno i veoma dragoceno iskustvo. Pored toga, identifikacija sa terapeutom, je jedan od osnovnih principa delovanja, kao i delimično korišćenje transfera, ali bez interpretacija. Može biti takođe moćna, u praksi.

Edukativni program je od 3-6 meseci, namenjen lekarima, psiholozima, socijalnim radnicima, medicinskim sestrama i tehničarima.