Psihoterapija se sve vise afirmiše kao samostalna delatnost odnosno profesija, koja se može obavljati samostalno ili timski, u bolničkim i vanbolničkim uslovima zaštite i unapređenja mentalnog i telesnog zdravlja.

Psihoterapija se obavlja po usvojenim stručnim principima, postoje različiti oblici obuke, akreditovani ili neakreditovani programi, kursevi, radionice, u okviru kojih se budući psihoterapeuti ili terapeuti osposobljavaju za tu delatnost, uz poštovanje Etičkog kodeksa psihoterape uta. Postoje indikacije, kontraindikacije za primenu odredjenih oblika psihoterapije, ali i greške koje se u psihoterapijskom procesu učine, podležu svakako odredjenim zakonskim sankcijama.

Klijent odnosno pacijent koji je na psihoterapiji, odnosno u psihoterapijskom odnosu, ima svoja prava ali I obaveze, u odnosu na ceo proces toka psihoterapije.

“Psihoterapijska greška” je prekršaj pravila rada i odnosa u psihoterapiji, bilo stručni ili etički, kada se pacijent oseća povredjenim, te sa tog aspekta može tražiti ekspertsko mišljenje našeg sudsko medicinskog veštaka, koji će, nakon proučavanja predmeta i izvršene obrade, dati svoj sudskomedicinski nalaz i mišljenje, koji on može upotrebiti u daljem postupku. Ekspertsko mišljenje daje se na osnovu sveobuhvatnog sagledavanja aktuelnog problema, u skladu sa zakonom, u pisanom obliku.